عرق سرد ، روی پیشانی جشنواره

فیلم درباره زنی ورزشکار(فوتسالیست) به نام افروز اردستانی با بازی باران کوثری است که برای رفتن به مسابقه خارج از کشور با ممانعت همسرش با بازی امیر جدیدی در لحظه آخر روبهرو میشود.
تا همینجا شاید فکر کنید با یک فیلم صرفاً ضد زن طرف شدید ، یا یک فیلم اجتماعی کلیشهای تلخ و سیاه که بازهم با بیانصافی تمام زنها را مورد هدف خودش قرار داده، اما سناریو پایش را فراتر از اینها میگذارد و ثابت میکند که روابط انسانی و فردی غالب به روابط اجتماعی در فیلم هست .
در وهله اول مهمترین اتفاق در قصه این است که اجازه میدهد حرفها و مسائل تمام شخصیتها از زبان خودشان شنیده شود تا همه چیز عادلانه جلو برود و مخاطب بتواند راحتتر با شخصیتها همذات پنداری کند.
جذابیت داستان از جایی شروع میشود که افروز متوجه میشود تنها مانع بر سر راهش همسرش نیست و هر چه جلوتر میرود ، سنگهای بیشتری جلوی پایش گذاشته میشود ،از کارمند خود فدراسیون با بازی متفاوت سحر دولت شاهی گرفته تا وکیل با بازی لیلی رشیدی که شاید خودش خبر ندارد با دفاعش کار را برای افروز سختتر میکند.
اما چند نکته
به نظرم انتخاب باران کوثری به عنوان نقش اول خیلی تأثیری روی خود نقش نداشته و به راحتی میشود بازیگرهایی دیگری را برای این نقش خاص متصور شد ، علیرغم کاهش وزن بیست و یک کیلویی و تمرینهای مستمر برای نقش، زمان کمی به نشان دادن باران در قامت یک ورزشکار که کاپیتان تیم فوتسال هم هست اختصاص داده شده و باران کوثری بازی متوسطی را از خودش به جا گذاشته است.
نکته دوم بازی غافلگیرکننده امیر جدیدی در هیبت مردی تا حدی منفور و لجباز است ، که به شکل عجیبی نفرت مخاطب را نسبت به خودش در لحظه به لحظه فیلم بیشتر میکند و درخشان ظاهر شده ، میتوان از همین الان پیشبینی کرد که او جز پنج کاندیدای نقش مکمل جشنواره باشد.
فیلم به طور کلی حرفش را سر راست و بدون شعار میزند و کارگردان هم نسبت به اثر قبلیاش (من) پیشرفت چشمگیری داشته و مخاطب عام را بیشتر از فیلم قبلی در نظر گرفته است.
هنوز ۷ روز از جشنواره فجر باقی مانده و 7 روز فرصت دارید فیلمی که امکان دارد تا رسیدن به اکران عمومی با موانع و ممیزیهای زیادی رو به رو بشود را ببینید.
نویسنده : ریحانه فضیلتی