نقد و بررسی فیلم آستیگمات

این دومین فیلم مجید رضا مصطفوی بعد از فیلم خوب انارهای نارس است؛ کارگردان جوان اما خوش ذوق و با تجربه و خلاق که فیلم به فیلم بهتر و بی ادعا تر می شود. فیلم آستیگمات اگر سال قبل در جشنواره فجر پذیرفته می شد بی شک یکی از فیلم های مدعی جایزه در رشته های مختلف بود، که به دلیل بی منطق و کلیشه ای سیاه نمایی کنار گذاشتنش.

بررسی فیلم آستیگمات
فیلم آستیگمات تمام پیچیدگی های بی دلیل و شعاری رو کنار می گذارد و با زبان ساده اما ریزبینانه و موشکافانه قصه مهم و تاثیر گذارش را تعریف می کند.
داستان روایتگر یک خانواده آشوب زده و بهم ریخته است که مهران با بازی درخشان محسن کیایی و سمیرا در نقش همسرش با بازی باران کوثری که در خانه مادر مهران با بازی باورپذیر مهتاب نصیر پور در نقش الهه زندگی میکنند، مهران که به خاطر اعتیاد به الکل از کارش بیکار شده و مدتی است که ترک کرده و در زیر زمین خانه مادرش علی رغم مخالفت همه به پرورش زالو مشغول است.

در این میان کسرا با بازی درست محمدشاکری پسر مهران و سمیرا که این نابسامانی بیشتر از هرکس دیگری در خانه روی او تاثیر گذاشته و مشکلات او را هر روز بیشتر می کند.
فیلم آستیگمات با اینکه خرده پیرنگ است و تمام شخصیت ها به یک اندازه حرف برای گفتن دارند اما اکثر مواقع از زاویه نگاه کسرا روایت می شود، در این فیلم اینکه چقدر چرخه ی زندگی به درستی می چرخد و تاثیر هر خانواده و نسل قبلی بر خانواده و نسل بعدش اثر گذار است مهمترین نکته فیلم است.
نکته ی دیگر فیلم این هست که بیشتر از خودآگاه در ناخودآگاه مخاطب اثر می گذارد شاید زالو های فیلم همان زالو هایی هستن که به آدم های این خانه چسبیده اند و مهران که دارد پرورششان می دهد تا بتواند با بزرگ کردنشان شرایط مالی خودش را تغییر بدهد.

فیلم پر از استعاره و نشانه از شرایطی هست که شاید قسمت خیلی کوچک هرکدام از آنها در زندگی هر یک از ما وجود داشته باشد، مثل عینکی که روی چشم کسرا هست و دچار دوبینی و آستیگمات هست اما در واقع نگاه پسربچه از بقیه در فیلم به شرایط و زندگی اش نگاه درست تری هست.

ریتم فیلم آستیگمات منظم است و آن را مدیون تدوین درخشان بهرام دهقانی است ، موسیقی خوب سهراب پور ناظری از ویژگی های مثبت فیلم است، غیر از کسری و نگاه های درست و چشم های باهوش و ریزبینش بازی اکثر بازیگران فیلم از حد مطلوبی برخوردار است، محسن کیایی در این فیلم ثابت می کند فقط یک بازیگر درجه یک کمدی نیست و در فیلم های درام هم می تواند بازی های چشمگیری را به نمایش بگذارد.
باران کوثری به اندازه بازی کرده است، اما مهتاب نصیر پور بعد از مدتی دوری از سینما نقشی با این جزئیات را که می توانست به راحتی تا مرز کلیشه شدن پیش برود را با استانداردترین حالت ممکن به اجرا در اورد، هادی حجازی فر،نیکی کریمی،حسین پاکدل علی رغم نقش های نه چندان بلندی که داشتند از پس نقش برآمده بودند
خصوصا هادی حجازی فر که این روزها به شکل دیگری نماینده مردهای عاصی و ناراضی از زمانه و عصیان گر است و در این نقش ها می درخشد.